Wojna w Syrii jest z pewnością jednym z największych wyzwań dla współczesnego świata. Trwający od ponad siedmiu lat konflikt doprowadził do śmierci milionów ludzi, poważnie zachwiał ładem w jeszcze nieustabilizowanym po wcześniejszych wojnach regionie a także wystawił na próbę światowych przywódców i organizacje międzynarodowe. Tym samym unaocznił globalny konflikt interesów a także nieudolność światowych mocarstw.

Obecnie Syria stanowi arenę zmagań nie tylko wojsk Baszara al-Asada, rebeliantów czy bojowników ISIS. W konflikcie uczestniczy wiele państw ościennych realizując tym samym własne interesy. Na syryjskich pustyniach być może rozgrywają się losy przyszłego ładu światowego.

Niestety, kiedy my - zachodni, doświadczony już tysiącami wojen świat, liczący się z prawami człowieka i przestrzegający zasad demokracji - dość opieszale ustalamy plan działania, tysiące ludzi ginie od kul AK 47, chorób i głodu. Pozostali ryzykują życiem podczas przepraw przepełnionymi pontonami do naszego, lepszego świata.

Wydarzenia zapoczątkowane w 1914 i 1939 wydają się już przeszłością i nauczką dla świata. Tymczasem konflikt syryjski nieuchronnie prowadzi do kolejnej globalnej tragedii.

Wojna w Syrii jest największą porażką obecnej polityki. Aby dalej nie powielać błędów z przeszłości konieczne jest wspólne, zdecydowane działanie. Wszystkich.

Arabska Wiosna


„Arabska wiosną” nazywa się falę protestów, zamieszek a nawet rewolucji, które znacząco wpłynęły na wewnętrzną sytuację polityczną wielu arabskich państw w latach 2010- 2012. Wydarzenia te spowodowane były, między innymi: pogarszającą się sytuacją materialną mieszkańców bliskiego wschodu, błyskawicznie rosnącym bezrobociem, korupcją oraz brakiem dialogu z autokratycznymi władzami.

Arabska wiosna doprowadziła do licznych zmian we władzach państw bliskiego wschodu oraz do zaognienia licznych konfliktów na tle etnicznym oraz religijnym. Czego najbardziej jaskrawym przykładem jest wojna w Syrii.  By zrozumieć obecne wydarzenia i status quo nie tylko w Syrii, ale i w całym arabskim świecie, należy zapoznać się z wydarzeniami arabskiej wiosny.

Zasięg Arabskiej Wiosny
Żródło:https://www.sadistic.pl/arabska-wiosna-w-syrii-vt193959.htm
Pierwsze protesty

Za początek „zimy ludów” uznaje się dzień 17 grudnia 2010 roku, kiedy to Mohamed Bouazizi - bezrobotny Tunezyjczyk, w ramach protestu, mającym na celu zwrócenie uwagi tunezyjskich władz na beznadziejną sytuację bezrobotnych w kraju, dokonał samo podpalenia. Rozpoczęło to falę protestów, które wkrótce przerodziły się w pełnoprawną rewolucję, w wyniku której obalony został prezydent - Zajn al-Abidin ibn Ali. Wydarzenia te z kolei zainspirowały ludność Egiptu, która 25 stycznia 2011 roku zorganizowała masowe demonstracje.  Ich celem było zmuszenie obecnego prezydenta kraju -Hosniego Mubaraka do rezygnacji. Ten próbował załagodzić sytuację poprzez powołanie nowego gabinetu, oraz wyznaczenie wiceprezydenta. Nie przyniosło to jednak oczekiwanych skutków. Gdy niepokoje nie osłabły 12 lutego, Mubarak ustąpił protestującym i zrezygnował ze stanowiska prezydenta.

Powszechny zryw w świecie arabskim

Był to przełomowy  moment dla wydarzeń arabskiej wiosny gdyż Egipt należy do najsilniejszych, tak pod względem gospodarczym jak i militarnym, krajów regionu. Oczywistym było, że zmiany w rządzie egipskim wywarły znacznie większy wpływ na ludność arabskiego świata niż podobne wydarzenia w, nie tak wpływowej, Tunezji.

Jeszcze przed protestami w Egipcie, bo w grudniu roku 2010, rozpoczęła się fala demonstracji w Algierii. Ich celem było zmuszenie władz do zniesienia, obowiązującego od ponad dwóch dekad, stanu wyjątkowego.

Protesty w Egipcie
Źródło: https://www.tvn24.pl/wideo/arabska-wiosna,303485.html
Zainspirowani wydarzeniami w Egipcie, Tunezji i Algierii mieszkańcy Jordanii oraz Jemenu urządzili w styczniu 2011 roku protesty, w celu wywołania częściowych lub całkowitych zmian w rządzie. W tym samym roku doszło do licznych, podobnych wystąpień w wielu krajach całego regionu, w tym Bahrajnie oraz w Libanie.

Do najistotniejszych wydarzeń „arabskiej wiosny” należą jednak zdarzenia na teranie Syrii i Libii. W tej drugiej protesty zorganizowane w lutym roku 2011 szybko przerodziły się w wojnę domową, podczas której 20 października 2011 zabity został dyktator kraju - Mauammar al-Kaddafi. Nie zakończyło to jednak wojny. Bez żelaznego uścisku Kaddafiego, animozje pomiędzy licznymi, wrogo do siebie nastawionymi grupami etnicznymi przerodziły się w otwartą walkę. Kraj popadł w ruinę.
W Syrii 15 marca zamieszki przerodziły się pełnoskalową  wojnę pomiędzy siłami rządu Baszara al-Asada a licznymi grupami rebeliantów. Jako pośrednie powody wojny podać można: autorytarną politykę prowadzoną przez Asada, rosnące napięcia na tle religijnym i etnicznym, oraz popularyzację Islamskiego fundamentalizmu.

Wydarzenia, które zatrzęsły Bliskim Wschodem

Arabska wiosna to seria wydarzeń, które bezsprzecznie wpłynęły na aktualną sytuację nie tylko na bliskim  wschodzie. Liczne protesty i rewolucje doprowadziły do zmian we władzach większości krajów regionu, niestety niekoniecznie na lepsze i zazwyczaj niestabilne. Dyktatorzy zostali zastąpieni innymi, często jeszcze bardziej autokratycznymi despotami.  Wojny domowe doprowadziły do ruiny niegdyś relatywnie stabilne państwa. Następstwa Zimy ludów widoczne są nawet dzisiaj, w postaci krwawych konfliktów w Syrii czy w Libii, przez które swe życie straciły już dziesiątki jeżeli nie setki tysięcy ludzi.

Szymon Zdanowicz

Bibliografia:
„Arabska Wiosna. Kulturowy obraz przemian w świecie arabskim po 2010 roku”, pod red. Katarzyna Górak-Sosnowska, wyd. smak słowa, Sopot 2016
Arabska Wiosna Arabska Wiosna Reviewed by Kamil Kozak on marca 05, 2018 Rating: 5

Brak komentarzy:

Subskrybuj: Posty ( Atom )
Obsługiwane przez usługę Blogger.